حدیث (۱۱) امام على علیه السلام :
نِعمَ البَیتُ الحَمّامُ تَذکُرُ فیهِ النّارَ وَ یَذهَبُ بِالدَّرَنِ؛
چه خوب جایگاهى است حمّام، یادآور دوزخ است و چرک را از میان مى برد.
من لایحضره الفقیه ج ۱، ص ۱۱۵، ح ۲۳۷
حدیث (۱۲) امام رضا علیه السلام :
و مَنِ اغتَسَلَ مِنَ الماءِ الَّذى قَدِ اغتُسِلَ فیهِ فَاَصابَهُ الجُذامُ فَلا یَلومَنَّ اِلاّ نَفسَهُ؛
هر کس با آبى غسل کند که پیشتر در آن غسل شده است و به جذام مبتلا شود، کسى را جز خود سرزنش نکند.
کافى(ط-الاسلامیه) ج ۶، ص ۵۰۳، ح ۳۸
حدیث (۱۳) امام صادق علیه السلام :
اَلحِنّاءُ یَذهَبُ بالسَّهَکِ وَ یَزیدُ فى ماءِ الوَجهِ وَ یُطَیِّبُ النَّکهَهَ وَ یُحَسِّنُ الوَلَدَ؛
حنا، بوى بد (عرق) را از بین مى برد، چهره را شاداب، دهان را خوشبو و فرزند را زیبا مى کند.
کافى(ط-الاسلامیه) ج ۶، ص ۴۸۴، ح ۵
حدیث (۱۴) امام صادق علیه السلام :
إِنَّ اللَّهَ (تَعَالَى) یُحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجْمِیلَ، وَ یَکْرَهُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ، فَإِنَّ اللَّهَ (عَزَّ وَ جَلَّ) إِذَا أَنْعَمَ عَلَى عَبْدٍ نِعْمَهً أَحَبَّ أَنْ یَرَى عَلَیْهِ أَثَرَهَا.قِیلَ: وَ کَیْفَ ذَلِکَ قَالَ: یُنَظِّفُ ثَوْبَهُ، وَ یُطَیِّبُ رِیحَهُ، وَ یُجَصِّصُ دَارَهُ، وَ یَکْنُسُ أَفْنِیَتَهُ، حَتَّى إِنَّ السِّرَاجَ قَبْلَ مَغِیبِ الشَّمْسِ یَنْفِی الْفَقْرَ، وَ یَزِیدُ فِی الرِّزْقِ
خداوند زیبایى و خودآرایى را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بیزار است. هرگاه خداوند به بنده اى نعمتى بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببیند. عرض شد: چگونه؟ فرمودند: لباس تمیز بپوشد، خود را خوشبو کند، خانه اش را گچکارى کند، جلوى در حیاط خود را جارو کند، حتى روشن کردن چراغ قبل از غروب خورشید فقر را مى برد و روزى را زیاد مى کند.
امالى (طوسى) ص ۲۷۵، ح ۵۲۶
حدیث (۱۵) رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم :
نِعمَ السِّواکُ الزَّیتونُ مِن شَجَرَهٍ مُبارَکَهٍ، یُطَیِّبُ الفَمَ وَ یَذهَبُ بِالحَفَرِ، وَ هُوَ سِواکى وَ سِواکُ النبیاءِ قَبلى؛
چه خوب مسواکى است زیتون! از درختى پر خیر و برکت که دهان را خوشبو مىکند و جِرم دندان را از میان مىبرد. این مسواک من و پیامبران پیش از من است.
مکارم الاخلاق ص ۴۹ {شبیه این حدیث در مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج۱ ، ص ۳۶۹ ، ح۸۸۵ }
حدیث (۱۶) رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم :
مَنِ اتَّخَذَ شَعرا فَلیُحسِن وَلایَتَهُ، اَو لِیَجُزَّهُ؛
هر کس مو مى گذارد، آن را خوب نگه دارد وگرنه کوتاهش کند.
کافى(ط-الاسلامیه) ج ۶، ص ۴۸۵، ح ۲ – من لا یحضر الفقیه ج۱ ، ص۱۲۹ ، ح۳۲۶
حدیث (۱۷) امام رضا علیه السلام :
عَلَیکَ بِالاِثمِدِ فَاِنَّهُ یَجلُو البَصَرَ وَ یُنبِتُ الشفارَ وَ یُطَیِّبُ النَّکهَهَ وَ یَزیدُ فِى الباه؛
سرمه سیاه بِکشید، چرا که دیده را جلا مى دهد، مژه ها را مى رویاند، دهان را خوشبو مى کند و بر توان جنسى مى افزاید.
مکارم الاخلاق ص ۴۶
حدیث (۱۸) امام على علیه السلام :
نَظِّفوا بُیوتَکُم مِن حَوکِ العَنکَبوتِ، فَاِنَّ تَرکَهُ فِى البَیتِ یورِثُ الفَقرَ؛
خانه هاى خود را از تار عنکبوت پاک کنید، زیرا باقى گذاشتن آن در خانه، فقر مى آورد.
وسائل الشیعه ج۵، ص۳۲۲، ح۶۶۷۴
حدیث (۱۹) رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم :
لا تُبَیَّتُوا القُمامَهَ فى بُیوتِکُم وَ اَخرِجوها نَهارا، فَاِنَّها مَقعَدُ الشَّیطانِ؛
زباله را شب در خانه هاى خود نگه ندارید و آن را در روز به بیرون از خانه منتقل کنید، زیرا زباله نشیمنگاه شیطان است.
من لا یحضره الفقیه ج ۴، ص ۵ ، ح ۴۹۶۸
حدیث (۲۰) امام صادق علیه السلام :
اِنَّ لِکُلِّ ثَمَرَهٍ سَمّا فَاِذا اَتَیتُم بِها فَمَسّوها بِالماءِ أو اَغمِسوها فِى الماءِ؛
هر میوه اى سمّى دارد، هرگاه میوه به دستتان رسید، آن را با آب بشویید و یا در آب فرو برید.
کافى(ط-الاسلامیه) ج ۶، ص ۳۵۰، ح ۴
حدیث (۲۱) امام صادق علیه السلام :
اَبصَرَ رسول اللّه صلی الله علیه و آله و سلم رَجُلاً شَعثا شَعرُ رَأسِهِ وَ سَخَهً ثیابُهُ، سَیِّئَهً حالُهُ فَقال رسول اللّه صلی الله علیه و آله و سلم : مِن الدّینِ المُتعَهُ وَ اِظهارُ النِّعمَهِ؛
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم مردى را دیدند که موهاى ژولیده و جامه اى چرکین و سر و وضع نامرتّبى داشت، فرمودند: بهره بردن از نعمتهاى خدا و آشکار ساختن نعمت جزء دین است.
کافى(ط-الاسلامیه) ج ۶، ص ۴۳۹، ح ۵
حدیث (۲۲) امام باقر علیه السلام :
کَنسُ البُیوتِ یَنفِى الفَقرَ؛
جارو کردن اتاقها فقر را از بین مى برد.
وسایل الشیعه ج ۵ ، ص ۳۱۷، ح ۶۶۵۸
حدیث (۲۳) امام صادق علیه السلام :
غَسلُ الناءِ وَ کَسحُ الفِناءِ، مَجلَبَهٌ لِلرِّزقِ؛
شستن ظرف و جارو زدن جلو در منزل، باعث جلب روزى مى شود.
خصال ص ۵۴، ح ۷۳ – مکارم الاخلاق ص ۱۲۷
حدیث (۲۴) امام رضا علیه السلام :
مِن اَخلاقِ الانبیاءِ التَّنَظُّفُ؛
پاکیزگى از اخلاق پیامبران است.
کافى(ط-الاسلامیه) ج ۵، ص ۵۶۷، ح ۵۰
حدیث (۲۵) امام على علیه السلام :
تَنَظَّفوا بِالماءِ مِنَ النَّتنِ الرِّیحِ الَّذى یُتَأَذّى بِهِ وَ تَعَهَّدوا اَنفُسَکُم، فَاِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ یُبغِضُ مِن عِبادِهِ القاذورَهَ الَّذى یَتَاَنَّفُ بِهِ مَن جَلَسَ اِلَیهِ؛
خودتان را با آب، از بوى بدى که دیگران را آزار مى دهد، پاک کنید و این کار را پیوسته انجام دهید؛چرا که خداوند، از بنده آلوده اى که هر کس با او بنشیند، بینى اش را از [بوى بد] وى مى گیرد، نفرت دارد.
خصال ص ۶۲۰
حدیث (۲۶) رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم :
لا تُؤووا التُّرابَ خَلفَ البابِ، فَاِنَّهُ مأوَى الشَّیطانِ؛
زباله را پشت در (حیاط) جمع نکنید، زیرا که لانه شیطان مى شود.
محاسن ص ۶۲۴، ح ۷۹
حدیث (۲۷) رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم :
ما لى اَراکُم تَدخُلونَ عَلَىَّ قُلحَا مُرغا؟ ما لَکُم لا تَستاکونَ؟
شما را چه شده است وقتى بر من وارد مى شوید، مى بینمتان که دندانهایتان جرم گرفته و زرد و موهایتان ژولیده است. چرا مسواک نمى زنید.
محاسن ص ۵۶۱، ح ۹۴۳
حدیث (۲۸) امام صادق علیه السلام :
خُذ مِن شارِبـِکَ وَ اَظفارِکَ فى کُلِّ جُمُعَهٍ فَاِن لَم یَکُن فیها شَىْءٌ فَحُکَّها لا یُصیبُکَ جُنونٌ وَ لا جُذامٌ وَ لا بَرَصٌ؛
در هر جمعه، اندکى از سبیل و ناخنهاى خود را بگیر، و اگر هم چیزى وجود نداشته باشد، آن را (کمى) بساى، [که در این صورت] دیوانگى، جذام و پیسى به تو نمى رسد.
کافى(ط-الاسلامیه) ج ۶، ص ۴۹۰، ح ۳
حدیث (۲۹) رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم :
اَلوُضوءُ قَبلَ الطَّعامِ یَنفِى الفَقرَ، وَ بَعدَهُ یَنفِى الهَمَّ وَ یُصَحِّحُ البَصَرَ؛
شستن دست قبل از غذا، فقر را و پس از غذا، غم و اندوه را برطرف مى کند و به چشم سلامتى مى بخشد.
مکارم الاخلاق ص ۱۳۹
حدیث (۳۰) رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم :
لِیُبالِغ اَحَدُکُم فِى المَضمَضَهِ وَ ا لستِنشاقِ، فَاِنَّهُ غُفرانٌ لَکُم وَ مَنفَرَهٌ لِلشَّیطانِ؛
سزاوار است هر یک از شما در دهان و بینى زیاد آب بچرخاند، چرا که این کار، مایه آمرزش شما و گریزِ شیطان است.
ثواب الاعمال و عقاب الاعمال ص ۱۹ {شبیه این حدیث در الجعفریات ص۱۶ }
حدیث (۳۱) رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم :
بَیتُ الشَّیاطینِ مِن بُیوتِکُم بَیتُ العَنکَبوتِ؛
خانه هاى عنکبوتى که در اتاقهاى شماست، لانه شیاطین است.
کافى(ط-الاسلامیه) ج ۶، ص ۵۳۲، ح ۱۱
حدیث (۳۲) امام على علیه السلام :
لا یَدلُکَنَّ رِجلَیهِ بِالخَزَفِ، فَاِنَّهُ یورِثُ الجُذامَ؛
مبادا کسى (در حمام) پاى خود را سفال (سنگ پا) بکشد، زیرا این کار جذام مى آورد.
کافى(ط-الاسلامیه) ج ۶، ص ۵۰۰، ح ۱۹
حدیث (۳۳) امام صادق علیه السلام :
غَسلُ الرَّأسِ بِالخَطمىِّ اَمانٌ مِنَ الصُّداعِ وَ بَراءَهٌ مِنَ الفَقرِ وَ طَهورٌ لِلرَّأسِ مِنَ الحَزاز؛
شستن سر با خطمى، مایه ایمنى از سر درد، برکنار ماندن از فقر و پاکیزگى سر از شوره است.
ثواب الاعمال و عقاب الاعمال ص ۱۹
حدیث (۳۴) رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم :
مَرَّ اَخى عیسى علیه السلام بِمَدینَهٍ فَاِذا وُجُوهُهُم صُفرٌ وَ عُیونُهُم زُرقٌ فَشَکَوا اِلَیهِ ما بِهِم مِنَ العِلَلِ. فَقالَ: دَواؤُکُم مَعَکُم، اَنتُم اِذا اَکَلتُمُ اللَّحمَ طَبَختُموهُ غَیرَ مَغسولٍ، وَ لَیسَ یَخرُجُ شَىْءٌ مِنَ الدُّنیا اِلاّ بِجَنابَهٍ. فَغَسَلُوا بَعدَ ذلِکَ لُحومَهُم فَذَهَبَت اَمراضُهُم ؛
برادرم عیسى، از شهرى عبور کرد و دید که مردمش رنگ چهره هایشان زرد و چشم هایشان کبود است. آنان از بیمارى هایى که داشتند، نزد وى اظهار ناراحتى کردند. عیسى علیه السلام گفت: درمانتان همراهتان است. شما هنگامى که گوشت مى خورید، آن را ناشسته مى پزید، در حالى که هیچ چیزى بدون نوعى جنابت از دنیا نمى رود. از آن پس، گوشتهاى مصرفى خود را شستند و در نتیجه بیمارى هایشان از میان رفت.
قصص الانبیاء(راوندی) ص ۲۷۴، ح ۳۳۰